Waarom ik jou niets te bieden heb en jij op de verkeerde plek zoekt

Ik heb onderstaand stukje tekst ‘s ochtends om 05:30 uur in de buitenlucht geschreven terwijl Coldplay door m’n koptelefoon klonk. Om die ervaring te benaderen vraag ik je om eerst op play te klikken en vervolgens te lezen. (je hoeft dus niet je wekker om 05:30 te zetten en buiten te gaan zitten).

Ik heb je niets te bieden

Ik geef je geen antwoorden.
Want die heb ik niet.

Ik stel je als jouw coach vooral veel vragen.

Ik vertel je niet hoe het zit.
Want dat weet ik niet.

Ik heb als doel dat jij gaat nadenken over dat wat jíj belangrijk vindt.
Niet over wat ik belangrijk vind.

Ik wil dat je je door mijn vragen intern gaat oriënteren.
In plaats van dat je meewaait met alle externe prikkels.

Ik heb jou, behalve inzicht en helderheid, niks te geven.

Helder zicht naar binnen.

Jij zoekt op de verkeerde plek

Want als ik je meer te bieden zou hebben, zou dat betekenen dat jij iets mist.
En dat datgene dat je mist, buiten jezelf te vinden is.

Een gevaarlijke misvatting.

Ja, ik weet als geen ander dat het soms voelt alsof je iets mist.

Rust. Zelfvertrouwen. Daadkracht. Overzicht. Tevredenheid. Dankbaarheid.

Alleen zoek je vervolgens op de verkeerde plek: buiten jezelf.

Want hier komt ‘ie:

Het is onmogelijk om de wereld te ervaren zoal ‘ie is.
Je ervaart de wereld zoals je bent.

Als jij naar iets kijkt en je voelt vervolgens blijdschap of dankbaarheid;

dan zit die blijdschap en dankbaarheid niet in datgene waar je naar kijkt.
Die blijdschap en dankbaarheid zitten in jou.

De wereld bestaat uit feitjes.
Alle emoties zitten in jou.

Je ervaart niet de wereld.
Je ervaart je eigen emoties.

Je emoties zijn een direct gevolg van je gedachten.

Je ervaart niet de wereld.
Je ervaart je gedachten.

En waar zitten die gedachten?

Waar moet je dus zoeken als je iets mist?

In jou.

Zoek eens diep in jezelf en je vindt de menselijke drang om te delen! Klik op de knoppen hieronder en je maakt de wereld direct een iets mooiere plek.
[social_warfare]